Doorgaan naar hoofdcontent

Ik wil wel stilzitten...

...maar m'n benen kriebelen zo. Een citaat van een jongetje dat zijn ADHD uitlegt. Ik moet daar vandaag ineens aan denken, want ik heb een soortgelijk gevoel. Ik wil wel bloggen, maar m'n lichaam is zo leeg.

Griep. Dat is lang geleden zeg. Ik was alweer vergeten hoe een beetje koorts je helemaal uitschakelt. Zere huid, dikke tong en keel en bij elke stap voelt het alsof iemand een klap op m'n kop geeft. Bah. En ik nog leuk denken dat ik al die vrije tijd mooi kan besteden aan bloggen en lezen enzo. Dacht het niet. Na elke actie is het weer enkele reis bank. Dat strijkgoed lacht me al twee dagen smalend toe. Straks.

Al m'n blogenergie is vandaag naar ons Bieblog gegaan. Dus voor nu moet u het even doen met een inspirerend filmje. Iets wat ik straks ook gewoon weer ga doen hoor, trapdansen! En er zit een leuk gedachte-experiment in. Hoe passen we The Fun Theory toe op lezen?



Met dank aan Eazy weer.

Reacties

  1. Wat leuk!
    Op die manier red ik vast wel de vijf trappen op mijn werk in het ziekenhuis. Maar of de patienten daar van opknappen ...? Het is wel een beetje gekmakende muziek.
    Ik heb op het ogenblik niet veel te doen dus ga ik eens nadenken over jouw vraag.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @Sofie: Misschien knappen de patiënten er juist wel van op, toch? Ben benieuwd naar je antwoord.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Beterschap! Hoop dat je snel weer beter bent.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Strijkgoed? Da's van voor de oorlog toch?

    Als je dan toch ziek bent moet je dat soort dingen maar lekker uit je hoofd zetten ook.

    Bijkomen en op een laag pitje bloggen is mooi zat :-)

    Beterschap nogmaals!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mijn strijkgoed lacht soms maanden. (Maar vooroorlogs vind ik strijken niet.)
    Bij griep moet je veel drinken, veel slapen en af en toe wat in een jeugdboek lezen. Verder niks.
    Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. @Hetty: Dank, ik kruip weer omhoog.
    @Edwin en Schrijver: Als ik m'n strijkgoed maanden laat liggen, heb ik al gauw niks meer om aan te trekken ;-) En er zit op dit moment zoveel smurrie in m'n hoofd, dat gedachten aan strijkgoed of andere zorgen er gewoon niet meer bij in passen! Komt dat even goed uit.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Luchtig element

Ik ploeter deze laatste studieweken alleen nog aan een scriptie, waarbij ik verbinding probeer te leggen tussen de oerelementen bij betekenisvol contact met mensen met dementie. Het maakt dat ik meer leer over dementie, dat ik mezelf uitnodig om uit het 'hoofdkantoor' van de taal en analyse te stappen en dat ik zelf ook weer meer in contact kom met die elementen. In beweging, in voeding, in bewustzijn. Op de ochtend dat ik naar school moet bedenk ik dat het mooi is om ter ondersteuning een soort altaartje te maken met een symbool voor elk element. Ik pak eerst de prachtige kaars die ik van m'n biebcollega's kreeg, Vuur is voorzien. Ik geef een glimmende schelp een tweede leven als het element Water. En versteend hout is een perfect symbool voor Aarde. Maar wat doe ik nu met Lucht? Meestal gebruik je daar een veer voor, maar waar haal ik die vandaan? Ik besluit dan maar een wierookstokje op te steken. Altaar klaar! Snel loop ik naar de trein, om halverwege bijna te strui...