Doorgaan naar hoofdcontent

Snelle Jelle

Sinds onze personeelsvereniging bestaat uit alle mannen van het bedrijf, zijn de uitstapjes een beetje veranderd. Laten we zeggen dat het allemaal wat ‘stoerder’ is geworden. Eerst op survival, straks wadlopen en gisteren hebben we onze adrenaline laten stromen op de kartbaan in Oldenzaal.

Bij aankomst was al duidelijk dat zowel de baan als de barbecue alleen bestemd waren voor echte biblofielen. Weten we in ieder geval wat voor vlees we in de kart hebben! De mannelijkste mannen hingen natuurlijk gelijk vol in de bocht. Indrukwekkend. Voor de wat voorzichtiger coureurs was in een rij-instructie voorzien. Dus met het kaartje op het stuur, heb ook ik me aan een paar snorrende rondjes gewaagd. En met een tijd waar ik me niks voor hoef te schamen. Dat krijg je als je graag wilt dat de dingen snel gaan. Zelfs collega’s die dachten via de binnenbocht te kunnen inhalen, werden soepeltjes van de weg getikt. (dit gaat duren BiebBean!)

Zo heeft bijna iedereen z’n angst of bescheidenheid overwonnen en laten zien wat ‘ie in huis had. Toch wel kicken. Mijn eigen Snelle Jelle heeft z’n best gedaan om onze coureur Alidarnic te kloppen, maar tegen zoveel stoerheid ...eh... ervaring heeft niemand een schijn van kans. Geeft niks hoor, ik ben trots. Omdat een foto van z'n snelle meisie er helaas niet in zat, moet ‘ie zelf deze blogpost maar wat kleur geven. Indrukwekkend!

Bedankt voor een leuke avond, mannen. Op naar de wadden.


Reacties

  1. Ja, ja, "Soepeltjes van de weg gedrukt". Langzaam verkeer moet ruimte maken. Zo hoor het! Maar een keer spinnen heeft ook wel wat :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Achterop rijdend verkeer is altijd fout! SpinBean ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Astrid wat heb je er een leuk verslag van gemaakt! Ik ga echt nog een keer ! Groeten van jouw collega van de biblotheek

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Maar dan wel een beetje sneller door die bochten hè!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Een kwart eeuw

En dan is het nu officieel: m'n grote jubileum. Vandaag precies 25 jaar geleden begon mijn eerste werkdag bij Bibliotheek Hengelo. Waarmee ik definitief de droom van een leven in de muziek achter me liet. Toch handig, twee diploma's. Ik begon in een bibliotheek met één pc en telefoon per kantoor en communiceren ging vooral via post en fax. Op de studieafdeling stond nog een kaartenbak, als back-up voor de digitale catalogus. Als inlichtingenmedewerker heb ik flink wat microfiches van oude kranten opgeruimd in het juiste hoesje, want die kon de klant echt niet zelf op volgorde zetten. Afijn, het waren andere tijden. De eeuwige constante was mijn inzet voor leesplezier en leesbevordering op basisscholen. Het ontwikkelen en aan de man brengen van een programma voor alle groepen en in een structurele samenwerking deed ik eerst lokaal, toen provinciaal en uiteindelijk landelijk. Dit jaar viert Nederland het 10-jarig bestaan van de Bibliotheek op school .  Vorige maand hoorden we dat