Doorgaan naar hoofdcontent

Berlijn - Topographie des Terrors

In een zijstraat van de Wilhelmstrasse stond de Gestapo-centrale, met als chef de gevreesde SS-Gruppenführer Heinrich Müller. Aan de tuinzijde van het complex was ook de huisgevangenis van de Gestapo gevestigd, met zijn taltijke martelkelders. Naast het gebouw van de Gestapo stond het hotel Prinz Albrecht, met het hoofdkwartier van de Reichsführer-SS und Chef der deutschen Polizei Heinrich Himmler. En net om de hoek aan de Wilhelmstrasse zat het Reichssicherheitshauptamt, met als chef de beruchte SS-Obergruppenführer Heydrich en vanaf 1942 Kaltenbrunner. Het driehoekige complex van gebouwen was via de achtertuinen met elkaar verbonden.

Na de oorlog werd de Gestapo-centrale afgebroken en kwamen de kelders bloot te liggen. Omdat de Muur precies langs deze kelders stond, lagen ze jarenlang in de zogenaamde 'dodenstrook'. Op de
fundamenten van de martelkelders is nu de indrukwekkende ten-toonstelling Topographie des Terrors ingericht. In een lange rij foto's wordt de geschiedenis tussen 1933 en 1945 van deze plek getoond. Dat er ook nog een stuk muur is blijven staan, draagt alleen maar bij aan die toch al unheimische sfeer.

Bron: Hitlers Berlijn 1933-1945 / Dr. H. van Capelle en dr. A.P. van de Bovenkamp (uitgeverij Verba)


Reacties

Populaire scribble

Buitengesloten

Ik heb een paar liefhebberijen. Puzzelen vind ik bij tijd en wijlen best ontspannend. Het houdt me offline. Schilderijen kunnen me fascineren. Vooral die van Edward Hopper. Een puzzel van Hopper was dus leuk te doen, maar zeker de moeilijkste tot nu toe. En ik kijk graag naar documentaires. Dus toen een vriend me wees op een al wat oudere docu over Hoppers werk en leven , ben ik er eens goed voor gaan zitten. Ik begrijp nu in ieder geval veel beter waar die wat lege, eenzame en vaak donkere beeltenissen vandaan komen. Hopper was zeker geen vrolijke man. Ik durf ook wel te zeggen dat hij eenzaam was in zijn huwelijk. En als introvert zocht hij liever de leegte dan de mensen op. Gelukkig heeft zijn lange, ietwat sombere leven, heel veel hele mooie kunstwerken opgeleverd. In de docu komt het schilderij Nighthawks, waar ik weken op heb zitten puzzelen, meerdere keren voorbij. Iemand gebruikt het ook als voorbeeld voor het feit dat al zijn schilderijen iets bevreemdends hebben. Op het eerst...