Doorgaan naar hoofdcontent

De Poken is dood, lang leve...

Ik vond ze best grappig hoor. En heb m'n PandaPoken met veel liefde meegesleurd aan m'n sleutelbos. Maar erg veel medepokers ben ik niet tegengekomen. Ondanks dat we echt ons best hebben gedaan met dit beestje de markt te veroveren.

De druppel kwam toen zich een leuke gelegenheid voordeed en Panda ineens geen licht meer gaf. Als ik ergens een hekel aan heb, dan zijn dat apparaten die zelfs batterijen vreten als je ze niet gebruikt. En dan blijk ik diep van binnen ook nog een NinjaPoken te zijn. Sorry jongens, ik doe niet meer mee.

De Poken is dood, lang leve... Twitter!

Reacties

  1. aaah... liep ik dus vóór door achter te lopen..;)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb geprobeerd er 1 te bestellen, maar dat wilde maar niet lukken. Gelukkig maar dus!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @eazy: Nou ja, zó verover je de markt natuurlijk nóóit. Slechte zaak van meneer Poken, maar inderdaad, weinig gemist (behalve een pook met Scribbles natuurlijk)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Volgens mij kun je via @jillesdotcom een batterij scoren om de panda te reanimeren mocht je daar nog heil in zien....

    BeantwoordenVerwijderen
  5. @Ayman: Ach, die hebben ze bij de Hema om de hoek ook wel. Maar ik heb dus geen zin om dat elke zoveel te keer te moeten doen, zonder er gebruik van te maken. 't Is goed zo.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Mijn idee! Aart kreeg er eentje bij zijn afstuderen. En toen ik met hem wilde poken.... niente nada...dus die van mij gaat ook van de sleutelbos af. Misschien dat Merijn hem nog wel hebben..
    Fijne vakantie.... maandag ben ik er weer om de boel onder controle te houden ;-)
    Groetn Wies

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ha Wies, veilig terug? Heb je die Poken nou al die kilometers meegesjouwd? Kan me niet voorstellen dat Merijn hier nog iets in ziet...
    Succes weer volgende week, ik heb alles spik en span voor je achtergelaten!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Kleur bekennen

De vakantie is nu echt voorbij. Ik kan alweer twee schooldagen en één werkweek afvinken. Voor me ligt een seizoen dat is opgedeeld in 240 blokjes met lessen, supervisie en tentamens, met zinvolle maar pittige stageopdrachten, met werken als zingevingsvrijwilliger en met een eindscriptie waarvoor het onderwerp zich hopelijk nog aandient. Oh ja, en dan zijn er nog evenveel (en meer) blokjes gevuld met m'n baan én blokjes voor noodzakelijke Zielentijd . Tijd voor verwerken, leeglopen, kauwen en herkauwen, ordenen en herordenen, evalueren en loslaten. Lege blokjes dus.  Ik wist op dag 1: dit wordt een vol jaar. Overzichtelijk, er is een kop en een staart, maar vol. Ik weet na dag 2: dit wordt een intens jaar. Al bij het eerste thema waarop we mogen reflecteren wordt er iets in mij dieper aangeraakt dan tot nu toe: geven en ontvangen. Als we vervolgens elkaar geestelijk gaan begeleiden, blijkt hoe krachtig en intiem het is als er een onvoorwaardelijke ruimte wordt geboden aan jouw verha