Doorgaan naar hoofdcontent

De Poken is dood, lang leve...

Ik vond ze best grappig hoor. En heb m'n PandaPoken met veel liefde meegesleurd aan m'n sleutelbos. Maar erg veel medepokers ben ik niet tegengekomen. Ondanks dat we echt ons best hebben gedaan met dit beestje de markt te veroveren.

De druppel kwam toen zich een leuke gelegenheid voordeed en Panda ineens geen licht meer gaf. Als ik ergens een hekel aan heb, dan zijn dat apparaten die zelfs batterijen vreten als je ze niet gebruikt. En dan blijk ik diep van binnen ook nog een NinjaPoken te zijn. Sorry jongens, ik doe niet meer mee.

De Poken is dood, lang leve... Twitter!

Reacties

  1. aaah... liep ik dus vóór door achter te lopen..;)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb geprobeerd er 1 te bestellen, maar dat wilde maar niet lukken. Gelukkig maar dus!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @eazy: Nou ja, zó verover je de markt natuurlijk nóóit. Slechte zaak van meneer Poken, maar inderdaad, weinig gemist (behalve een pook met Scribbles natuurlijk)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Volgens mij kun je via @jillesdotcom een batterij scoren om de panda te reanimeren mocht je daar nog heil in zien....

    BeantwoordenVerwijderen
  5. @Ayman: Ach, die hebben ze bij de Hema om de hoek ook wel. Maar ik heb dus geen zin om dat elke zoveel te keer te moeten doen, zonder er gebruik van te maken. 't Is goed zo.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Mijn idee! Aart kreeg er eentje bij zijn afstuderen. En toen ik met hem wilde poken.... niente nada...dus die van mij gaat ook van de sleutelbos af. Misschien dat Merijn hem nog wel hebben..
    Fijne vakantie.... maandag ben ik er weer om de boel onder controle te houden ;-)
    Groetn Wies

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ha Wies, veilig terug? Heb je die Poken nou al die kilometers meegesjouwd? Kan me niet voorstellen dat Merijn hier nog iets in ziet...
    Succes weer volgende week, ik heb alles spik en span voor je achtergelaten!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Het gouden boek

Voor mijn stage bij Willem. Hart voor levensvragen bezoek ik nu ook zelfstandig cliënten thuis. Deze ochtend zit ik voor het eerst bij een jonge vrouw met grote vragen. Het is op vele lagen een bijzondere ervaring. De herkenning van de eenzaamheid in een bijna overweldigende wereld die niet past. Mijn gevoel van willen geruststellen met dat het echt allemaal wel goed komt 'als je later groot bent'. En een dankbaarheid dat ik er deze dag op deze plek voor haar mag zijn en waarschijnlijk echt iets kan bijdragen in het verlichten van haar last. De vraag is alleen nog even hoe, want ik heb geen toverdoos met het antwoord op de vraag naar de zin van dit alles. Maar ik kan haar wel bijschijnen in haar zoektocht. Dus ik stel vragen en laat haar vertellen. Dat kan ze goed, het is een slimme meid, met al heel veel zijwegen in haar levensverhaal die we zouden kunnen bewandelen de komende tijd. Aan het eind weet ik alleen niet zo goed hoe ik deze kennismaking zo afrond dat er iets van ee...