Doorgaan naar hoofdcontent

Oost west, thuis leest 't best

Reacties

  1. Dat heb ik nou met Multatuli van Max Havelaar.Jaar in jaar uit mee op vakantie en ik kom iedere keer niet verder dan de eerste 15 bladzijden. Die kan ik overigens aardig dromen. "Ik ben makelaar in koffi, en woon op de Lauriergracht no 37", etc.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oei Tom, dan doe je toch iets niet goed. Als je nou de volgende keer gewoon eens bij blz. 16 begint, misschien schiet dat iets meer op ;-) Of leg je er bij neer dat het tussen jou en Max niks meer gaat worden.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @ Tom,
    Doorlezen, het is een prachtig boek. D.w.z. dat vond ik dik 40 jaar geleden...
    'Het is guur en het is vier uur', komt dat al voor in in die eerste 15 bladzijden?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi Astrid,

    Heb het boek de eenzaamheid van de priemgetallen maar gekocht en heb gisteren op het werk de eerste vier hoofdstukken gelezen. Fascinerende 4 hoofdstukken. Laat je weten hoe ik de de rest van de hoofdstukken heb gevonden. Dank nog voor de site met tips. Ga er meteen mee aan de slag.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Nou ja, Multatuli, Hildebrand, Nescio, las ik op mijn twintigste. Nu ben ik al lang aan Jeroen Brouwers, Reve en W.F. Hermans toe. Lezen moet leuk blijven, geen plicht...

    BeantwoordenVerwijderen
  6. @nimeus: En dat is precies waar ik me namens de bibliotheken van Nederland voor inzet, leuklezen! Dank voor je reactie.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Verstopt en (bijna) vergeten

Ondanks dat het de heetste dag van het jaar lijkt te gaan worden, besluiten we het spontane plan voor een bucketlist wandeling door te zetten. Tijdens m'n studie ontdekte ik dat mijn grootouders eind jaren '20 als tieners de Sterkampen in Ommen hebben bezocht, waar Khrisnamurti zijn theosofische bijeenkomsten hield rondom kasteel Eerde van baron Philip van Pallandt. Er loopt nog altijd een wandelroute over 'het vergeten pad' waar deze 'beeldenstormer' en zijn toeschouwers vele lezingen en meditaties hebben beleefd. Tijd om in die voetsporen van m'n grootouders te stappen. We starten met koffie daar waar we zeven uur later met een welverdiende ijsco eindigen: de stationsrestauratie van Ommen. Ik duik nog even snel het toilet in, is het plan. Maar als ik binnenkom en om me heen kijk, zie ik alleen ramen en een vrolijke muur. "Is hier misschien ook een toilet?", vraag ik bijna verontschuldigend. "Ja hoor, onder het poortje door", zegt de ga...