De vakantie is nu echt voorbij. Ik kan alweer twee schooldagen en één werkweek afvinken. Voor me ligt een seizoen dat is opgedeeld in 240 blokjes met lessen, supervisie en tentamens, met zinvolle maar pittige stageopdrachten, met werken als zingevingsvrijwilliger en met een eindscriptie waarvoor het onderwerp zich hopelijk nog aandient. Oh ja, en dan zijn er nog evenveel (en meer) blokjes gevuld met m'n baan én blokjes voor noodzakelijke Zielentijd . Tijd voor verwerken, leeglopen, kauwen en herkauwen, ordenen en herordenen, evalueren en loslaten. Lege blokjes dus. Ik wist op dag 1: dit wordt een vol jaar. Overzichtelijk, er is een kop en een staart, maar vol. Ik weet na dag 2: dit wordt een intens jaar. Al bij het eerste thema waarop we mogen reflecteren wordt er iets in mij dieper aangeraakt dan tot nu toe: geven en ontvangen. Als we vervolgens elkaar geestelijk gaan begeleiden, blijkt hoe krachtig en intiem het is als er een onvoorwaardelijke ruimte wordt geboden aan jouw verha
Erg leuk! Het is ook soms niet te filmen wat mensen op kantoor aandoen in de zomer ...
BeantwoordenVerwijderenDag Astrid,
BeantwoordenVerwijderenHet is helaas wèl te filmen. Het is niet zozeer wat men aandoet, maar vooral wat men uitlaat.
Niet alleen aan in de achtertuin, maar ook op straat, in de wachtkamer, op het terras. En waarschijnlijk is deze uitstalling van (taai) vlees ook in de bibliotheek te bewonderen.
@Katrin: moet je zaterdags eens naar de binnenstad gaan...
BeantwoordenVerwijderen@AvA: Helemaal mijn reactie. Uitlaten is vaak nog erger. Hoe het er in de bieb voorstaat weet ik niet zo goed, ik ben een backofficer hè ;-) Onze frontofficers hebben zich in ieder geval aan strikte dressregels te houden, weer of geen weer.