Voor mijn stage bij Willem. Hart voor levensvragen bezoek ik nu ook zelfstandig cliënten thuis. Deze ochtend zit ik voor het eerst bij een jonge vrouw met grote vragen. Het is op vele lagen een bijzondere ervaring. De herkenning van de eenzaamheid in een bijna overweldigende wereld die niet past. Mijn gevoel van willen geruststellen met dat het echt allemaal wel goed komt 'als je later groot bent'. En een dankbaarheid dat ik er deze dag op deze plek voor haar mag zijn en waarschijnlijk echt iets kan bijdragen in het verlichten van haar last. De vraag is alleen nog even hoe, want ik heb geen toverdoos met het antwoord op de vraag naar de zin van dit alles. Maar ik kan haar wel bijschijnen in haar zoektocht. Dus ik stel vragen en laat haar vertellen. Dat kan ze goed, het is een slimme meid, met al heel veel zijwegen in haar levensverhaal die we zouden kunnen bewandelen de komende tijd. Aan het eind weet ik alleen niet zo goed hoe ik deze kennismaking zo afrond dat er iets van ee...
Erg leuk! Het is ook soms niet te filmen wat mensen op kantoor aandoen in de zomer ...
BeantwoordenVerwijderenDag Astrid,
BeantwoordenVerwijderenHet is helaas wèl te filmen. Het is niet zozeer wat men aandoet, maar vooral wat men uitlaat.
Niet alleen aan in de achtertuin, maar ook op straat, in de wachtkamer, op het terras. En waarschijnlijk is deze uitstalling van (taai) vlees ook in de bibliotheek te bewonderen.
@Katrin: moet je zaterdags eens naar de binnenstad gaan...
BeantwoordenVerwijderen@AvA: Helemaal mijn reactie. Uitlaten is vaak nog erger. Hoe het er in de bieb voorstaat weet ik niet zo goed, ik ben een backofficer hè ;-) Onze frontofficers hebben zich in ieder geval aan strikte dressregels te houden, weer of geen weer.