Ik loop op een zaterdagmiddag door de binnenstad. Ik kruip een beetje in m'n kraag om me af te schermen van alle mensen. De meesten zitten vol energie en richten die op elkaar, de volle tassen of de omgeving. Ik doe even niet mee, maar het is onvermijdelijk dat mijn sensoren dingen oppikken. Zoals de vier dames een eindje verderop. Vlot gekleed, lange wapperende haren, net iets te vrolijk. Ze wisselen kennelijk uit wat voor leuke dingen ze allemaal hebben gedaan en genieten super blij van het genot van de ander. Ik probeer m'n oordeel te negeren. Terwijl ze zich weer in twee stellen opsplitsen volgt een fascinerend afscheidsritueel. "Veel plezier nog. Snel weer eens afspreken. Doeidoei." En terwijl ze zich al heeft omgedraaid, roept één van de dames nog luid "Hartje!". Oké, ik weet dat ik geen voorloper ben. Niet in mode, niet in gadgets, in geen enkele hype om eerlijk te zijn. Dus leg me even uit, sinds wanneer zijn we onze emojis gaan uitspreken? Hoe het ...
Erg leuk! Het is ook soms niet te filmen wat mensen op kantoor aandoen in de zomer ...
BeantwoordenVerwijderenDag Astrid,
BeantwoordenVerwijderenHet is helaas wèl te filmen. Het is niet zozeer wat men aandoet, maar vooral wat men uitlaat.
Niet alleen aan in de achtertuin, maar ook op straat, in de wachtkamer, op het terras. En waarschijnlijk is deze uitstalling van (taai) vlees ook in de bibliotheek te bewonderen.
@Katrin: moet je zaterdags eens naar de binnenstad gaan...
BeantwoordenVerwijderen@AvA: Helemaal mijn reactie. Uitlaten is vaak nog erger. Hoe het er in de bieb voorstaat weet ik niet zo goed, ik ben een backofficer hè ;-) Onze frontofficers hebben zich in ieder geval aan strikte dressregels te houden, weer of geen weer.