Doorgaan naar hoofdcontent

Welkom


Ik ontdekte deugdenyoga en wilde er graag meer over leren. Op de website werd van alles aangeboden, tot een docentenopleiding aan toe. Eerst maar eens kennismaken. Ik scande de beschrijving van de workshop, focuste op data en prijs en toonde gelijk de deugd doelgerichtheid. Ik gaf mezelf op voor een workshop-2-daagse in Amsterdam. Ik besteedde veel tijd aan de voorbereidende keuzes. Auto (files?) of trein (vertraging?). Eigen mat mee of vertrouwen op goed materiaal? Blijven of gelijk naar huis? Yogakleding aan of tasje mee? Aan de deugd besluitvaardigheid moest nog wel wat gewerkt worden.

De reis verliep voorspoedig. Vroeg op. Mat mee. Tas mee. Tank vol. Tomtom aan. En met het snelle asfalt nog in m'n adrenaline kwam ik keurig op tijd bij de studio. De docent liet me enthousiast binnen, maar nog voordat we onszelf hadden voorgesteld riep ze krachtig: 'Oh, jij hebt ook al je eigen mat meegenomen? Maar we gaan geen yoga doen hoor? Dit is de workshop!'

Eh...

Oké. Dus. Ik had me al voorgenomen deze kennismaking in alle openheid tot me te laten komen. Gewoon zien wat het is. Nu zette ik ook maar gelijk al m'n flexibiliteit in. 'Oh, dan zal ik het wel verkeerd gelezen hebben, ga ik toch gewoon lekker zitten. Hoi, Ik ben Astrid.'

Van binnen zei een stemmetje dat deze dame misschien iets te hard had gewerkt aan haar scherpzinnigheid en dat ze wel wat hoffelijkheid kon gebruiken. Het werd een interessante dag.

Reacties

Populaire scribble

Verboden vrucht

Het is weer genieten van de monastieke weelde van Rosario. Natuurlijk doet de stilte en de groep haar werk, maar zonder deze plek en haar smakelijke tuin zou de retraite niet hetzelfde zijn. Tijdens de eerste maaltijd op het terras had ik hem al gespot: een hele mooie volle dikke rode rijpe vijg. Verstopt onder een blad tegen de kloostermuur. Maar niet voor wie daar recht onder zit. Als niemand kijkt probeer ik haar te plukken. Helaas. De stoel is te laag en ik te klein. Toch is ze voor mij, ik voel het. Als de langste man van de groep een keer op het terras zit te schrijven, tik ik op z’n schouder en wijs naar mijn schat. Hij weet gelijk wat er van hem wordt verwacht! Nog even probeert hij te doen alsof ook hij er niet bij kan, maar daar trapt deze dame niet in. En ik heb het mes al in m’n ongeduldige handen. Dan volgen twee minuten van puur genot. Het zoete sappige vruchtvlees smaakt precies zoals we hadden verwacht. Beter zelfs. We kunnen een zacht kreuntje niet onderdrukken. D...