dinsdag 11 februari 2014

Flappie


Lunch aan een tafel vol mannen. Het gaat eerst over sport. Tot iemand een bruggetje maakt naar Flappy Bird. Want dat had hem dit keer echt van de wedstrijd gehouden. Ik denk ‘Flappie wat? Dat is toch een konijn?’ En dan opent zich een nieuwe wereld.

Je hebt maar één vinger nodig. Kunt er bijna je bier bij blijven drinken. Honderdzesentwintig punten is echt héél véél. Het is verslavend. Je kunt het niet uitstaan als je dood bent voor je één buis bent gepasseerd. Je moet en zal jezelf bewijzen.Ik doe m’n best, maar ik krijg er geen beeld. Wat doen die flappende vogels dan toch? Ik laat maar niet merken dat ik een groentje ben. Straks moet ik m’n eigen verslaving nog prijs geven.

Thuis haal ik de NRCnext uit de brievenbus. ‘Waarom werd Flappy Bird zo populair?’ knalt het op de voorpagina.Nou ja. Binnenin een artikel over de opkomst en ondergang van een slecht gemaakt en onmenselijk moeilijk spel. De maker trekt de stekker uit z’n eigen succes. Tot zover dus de kortste les ooit. Verder leren hoeft niet meer.

Zou ik de mannen even moeten waarschuwen?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten