Doorgaan naar hoofdcontent

Berlijn - mei 2005

Drie jaar geleden ben ik voor het eerst in Berlijn geweest.
Ik moest wel, want ik had de reis gewonnen! Hoe je dat doet? Simpel. Je gaat naar de website van de NS publieksprijs. Je stemt op je favoriete genomineerde boek en je zegt de historische woorden: “Zo, ik heb even een retourtje Berlijn geboekt”. Een paar weken later valt de bevestiging van die ‘boeking’ in je brievenbus. U ziet, ik was al vroeg bekend met de krachten van The Secret. Zo heeft Geert Maks In Europa dus niet alleen een mooi boek en een fascinerende tv-serie opgeleverd, maar voor mij ook de kennismaking met een geweldige stad.

Alles aan Berlijn is groot: de gebouwen, de straten, de pleinen, de winkelcentra, zelfs de hemel lijkt er groter dan hier. Maar ondanks dat voel je je nooit verloren of ongemakkelijk. Ik ken zelfs mensen die je normaal alleen in de natuur ziet, maar die ook van deze stad genieten. Niet in de laatste plaats vanwege al die bomen en parken. Berlijn lijkt je te omarmen en te zeggen: “Kom er gezellig bij en wees vooral jezelf”.

Dat was zeker wel eens anders en de restanten van die tijd zijn nog op veel plekken zichtbaar. Gebouwen vol kogelgaten of overwoekerde panden, die sinds ’45 niet meer zijn aangeraakt. En dan die megalomane Stasi-complexen, die staan te pronken aan boulevards waarop de parades nog bijna voelbaar zijn. Ondanks de ‘tentoongestelde’ restanten van de muur, kun je je nauwelijks voorstellen hoe het leven toen geweest moet zijn. Gelukkig is er nu Das Leben der Anderen om ons dat op realistische wijze te laten voelen.

Kortom, de reis was een succes. Maar veel te kort natuurlijk. Dus deze extra lange meivakantie grijp ik aan om het vuur van die prille liefde een beetje op te stoken. Gewapend met digitale camera*, wandelschoenen, plattegrond en Bratwurst dompel ik me twee weken onder in het kloppend hart van Europa.

* die heb ik nog niet zo lang, dus dat is wel even het vermelden waard!


Reacties

  1. Berlijn lijkt mij een hele interessante stad maar op een of andere manier trek het me niet zo. Dus aan jou de schone taak om mij enthousiast te maken ;-) Laat de Berlijn postings maken komen!

    Peter

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hé Astrid, je weet het nog he, zelfs deze natuurliefhebber is gevallen voor Berlijn, leuk die link naar mijn blog!
    Geniet! en kom terug met verhalen, natuurlijk (ook) via je blog!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Veel plezier!
    Maar dat zal vast wel lukken.

    Ben (o.a. ;)) benieuwd naar je ervaringen met de camera. :)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Verboden vrucht

Het is weer genieten van de monastieke weelde van Rosario. Natuurlijk doet de stilte en de groep haar werk, maar zonder deze plek en haar smakelijke tuin zou de retraite niet hetzelfde zijn. Tijdens de eerste maaltijd op het terras had ik hem al gespot: een hele mooie volle dikke rode rijpe vijg. Verstopt onder een blad tegen de kloostermuur. Maar niet voor wie daar recht onder zit. Als niemand kijkt probeer ik haar te plukken. Helaas. De stoel is te laag en ik te klein. Toch is ze voor mij, ik voel het. Als de langste man van de groep een keer op het terras zit te schrijven, tik ik op z’n schouder en wijs naar mijn schat. Hij weet gelijk wat er van hem wordt verwacht! Nog even probeert hij te doen alsof ook hij er niet bij kan, maar daar trapt deze dame niet in. En ik heb het mes al in m’n ongeduldige handen. Dan volgen twee minuten van puur genot. Het zoete sappige vruchtvlees smaakt precies zoals we hadden verwacht. Beter zelfs. We kunnen een zacht kreuntje niet onderdrukken. D...